Japan-gids

Fans van fietsen of de Olympische Spelen zullen vroeg of laat ‘keirin’ (juiste uitspraak = kee-rien) tegenkomen. Nederlanders zijn namelijk best goed in deze vorm van baanwielrennen: Shanne Braspennicx won laatst nog goud in Tokyo “2020” en Elis Ligtlee won goud in Rio 2016. Bij de wereldkampioenschappen voor mannen gaat het goud ook al drie jaar achter elkaar naar een van ons. Maar hoewel het woord er misschien best Hollands uitziet, is het geen Nederlands bedenksel. Het is Japans! Hoe zit dat?

Lees het volledige artikel hier: www.thesushitimes.com/keirin-wedden-op-wielrenners/

Voor fans van Japanse geschiedenis zijn er een aantal jaartallen die iedereen zou moeten (her)kennen. Bijvoorbeeld dat Kyoto de keizerlijke hoofdstad werd in 794, de Minamoto clan definitief de Taira familie versloeg in 1185, of de allesbeslissende veldslag bij Sekigahara in 1600. Stuk voor stuk belangrijke momenten, maar er is wel wat vreemds mee: die data zijn gebaseerd op een Christelijke nulmeting. Als je aan Japanners uit die tijd zou vragen welk jaar het is, krijg je heel andere antwoorden. Voor hen was het “Enryaku 13”, “Juei 4” en “Keichō 5”. Dit jaar was bijvoorbeeld niet alleen 2021, maar ook Reiwa 3. Wat betekent dat?

Lees het volledige artikel op: https://www.thesushitimes.com/nengo-japanse-jaartelling/" target="_blank">www.thesushitimes.com/nengo-japanse-jaartelling/

Een kalme uitstraling. Een vriendelijk ogend handgebaar. Een stoïsche glimlach, even geheimzinnig als die van Mona Lisa. Dat zijn de kenmerken waar we aan denken bij Boeddhistische beelden. Van die monnikachtige types, zoals Jizō Bosatsu. Maar als je in Japan bent, kan je zelfs in een tempel nogal wat onaardige types tegenkomen! Bijvoorbeeld Fudō Myō-ō, met zijn dreigende blik en vlammenkrans. Maak kennis met 不動 – “de Onbeweeglijke”.

Lees het volledige artikel op: https://www.thesushitimes.com/fudo-de-verschrikker/" target="_blank">www.thesushitimes.com/fudo-de-verschrikker/

Er was eens… “de Verlichtte” Shakyamuni Gautama. Deze Indische (ex-)prins ontwikkelde zo’n 2500 jaar geleden een filosofie, die later uitgroeide tot het Boeddhisme. Geloof in zijn visie en hemzelf verspreidde zich door zo’n beetje heel Azië, waar het allerlei lokale vormen aannam. Niet elk beeld of afbeelding die je ziet in een boeddhistische tempel – in Japan of elders – is dus deze Boeddha. Er staan soms wel tig “boeddhabeelden” op een terrein. Hoe weet je nou of je kijkt naar daishi of wat anders? Hieronder vindt je een paar veel geziene gasten.

Lees het volledige artikel op: https://www.thesushitimes.com/boeddhabeelden-in-japan/" target="_blank">www.thesushitimes.com/boeddhabeelden-in-japan/

Zonder het te weten, ken je ‘m misschien al. Jizō Bosatsu is namelijk razend populair als kawaii (schattig) boeddhistisch figuurtje, van tuinbeelden tot t-shirts. In tegenstelling tot andere bodhisattva’s is hij kaal en eenvoudig gekleed. Toch valt ‘ie in het straatbeeld best wel op, mede dankzij de rode mutsjes en slabbetjes die hij krijgt van zijn vele aanbidders. Regelmatig staan er zes Jizō op een rij. Maar wat is het nou precies? En waarom die slabbetjes? Wie is toch deze 地蔵 – de “Aardse Schatkamer”?

Lees het volledige artikel op: https://www.thesushitimes.com/jizo-bosatsu-de-zieltjesredder/" target="_blank">www.thesushitimes.com/jizo-bosatsu-de-zieltjesredder/

Stel, jij bent een trotse soldaat. Je hebt je leven gewijd aan het vechten voor je vaderland. Er is je altijd vertelt dat jouw land/cultuur/ras beter is dan de rest en – met goddelijk recht – zal regeren over de hele regio. Maar na enige tijd aan het front gaat er ergens iets mis: men beweerd dat jouw land de oorlog heeft verloren. Geloof je dat zomaar? Of blijf je doorvechten? Dat is in het kort de aanloop naar de gebeurtenissen in “Onoda”; een biografische film over de man die weigerde te geloven dat het allemaal voorbij was.

Lees het volledige artikel op: https://www.thesushitimes.com/onoda-10000-nachten/" target="_blank">www.thesushitimes.com/onoda-10000-nachten/

Al in de 16e eeuw na Christus waren er missionarissen (de Jezuïeten) in Japan. Hun doel was zo veel mogelijk mensen te bekeren tot hun geloof. Het plan: eerst de belangrijke mensen overtuigen, daarna het gewone volk. Meer dan eens werden tienduizenden boeren gedwongen om zich massaal en meteen ook te bekeren, nadat hun provinciale heer een Christen was geworden. Toch vormen ze nu nog maar een kleine minderheid. Wie zijn die zogeheten Kirishitan en waarom zijn er niet meer van?

Lees het volledige artikel op: https://www.thesushitimes.com/kirishitan-in-japan-verborgen-christenen/" target="_blank">www.thesushitimes.com/kirishitan-in-japan-verborgen-christenen/

Er wordt vaak gezegd dat Japanners niet religieus zijn, inclusief door Japanners zelf. Dat heeft deels te maken met het misverstand dat het Boeddhisme geen religie zou zijn, en deels met de problematische definitie en vertaling van het woord religie zelf. Toch is er al ruim 450 jaar een – zelfs voor onze begrippen – “echte” religieuze minderheid in Japan, namelijk het Christendom. Wie zijn die zogeheten Kirishitan en hoe is het Christendom in Japan terechtgekomen?

Lees het volledige artikel op: http://www.thesushitimes.com/kirishitan-in-japan-katholieke-samurai/

Als je wel van Japan houdt, maar eigenlijk liever naar paradijselijke “Bounty eilandjes” gaat, moet je echt eens naar Okinawa. De zuidelijkste prefectuur staat vooral bekend om het tropische klimaat, prachtige stranden, en de relaxte atmosfeer. Iets minder bekend is dat de Ryūkyū archipel nog niet eens zo heel lang geleden een eigen koninkrijk was. Maar hoe zijn ze onderdeel geworden van Japan?


Lees het volledige artikel op: https://www.thesushitimes.com/koninkrijk-ryukyu/" target="_blank">http://https://www.thesushitimes.com/koninkrijk-ryukyu/

Groot, stevig, paars, beetje fallisch… en eetbaar. Dan heb ik het uiteraard over de solanum melongena, oftewel: aubergines. Wij gebruiken het misschien vooral als emoji in ondeugende gesprekken, maar in de Japanse cultuur kom je deze aparte plant veel tegen op plekken waar er totaal niets seksueels mee bedoeld wordt. Wat dan wel?

Lees het volledige artikel op de https://www.thesushitimes.com/aubergines-in-japan/" target="_blank">Sushi Times. 

Hokkaido, het noordelijkste hoofdeiland van Japan roept bij veel mensen beelden op van nationale parken met ruige natuur, wintersport en heel misschien de (nationaal geroemde) zuivel of meloenen. Daarentegen zullen maar weinig mensen bij Hokkaido denken aan het eigen, onafhankelijk staatje dat het heel eventjes was: de democratische Republiek Ezo.

Lees het volledige artikel op de https://www.thesushitimes.com/de-republiek-ezo-een-onafhankelijk-hokkaido/" target="_blank">Sushi Times.

Heb je eigenlijk helemaal geen tijd om anime te kijken, maar wel enige interesse in de Japanse geschiedenis (om precies te zijn: tussen 1570 ~ 1615) én behoefte aan wat comedy – dan is dit precies wat je zoekt! Een grote internationale hit is Sengoku Chōjū Giga nooit geweest, dus een Engelse of Nederlandse titel heeft het niet. Je zou het nog het beste kunnen vertalen als “Wilde dieren karikaturen van de Strijdende Staten”. Beetje een mondvol, maar dat heeft een goede reden.

Lees het volledige verhaal op de https://www.thesushitimes.com/anime-review-sengoku-choju-giga/" target="_blank">Sushi Times.