Japan-gids

Nationaal Park Seto Naikai

Samen met Unzen en Kirishima is dit het oudste Nationale Park van Japan; benoemd in 1934. Het beslaat inmiddels iets meer dan een derde van de Japanse Binnenzee, van Wakayama in het oosten tot Kitakyushu in het westen. Daartussen liggen zo'n 3000(!) eilandjes - zoals "kunsteiland" Naoshima en "tempeleiland" Itsukushima. De draaikolken in de buurt van Naruto genieten de meeste bekendheid, in ieder geval in Japan zelf, maar er is natuurlijk veel meer moois te zien. Zo kunt u een boottochtje maken tussen de eilanden, fietsen over de verbindende bruggen, of met de auto langs de slingerende kust rijden. 

Weetje: het bekendste streekproduct hier zijn de (werkelijk heerlijke) mandarijnen en citroenen. 

(foto: Wikimedia, 663highland)

Nationaal Park Daisen-Oki

De focus van dit park ligt op de grootste berg in de regio: de vulkaan Daisen (1729m). Het is al eeuwenlang een belangrijke spirituele plek, getuige de Boeddhistische tempel halverwege en het Shinto heiligdom bij de top. Ook de kleinere (eveneens slapende) vulkanen in de buurt horen bij het natuurgebied, samen met de vlaktes ertussen. Perfect voor wie houdt van uitdagende wandelingen. Het andere deel van het park wordt gevormd door de restanten van twee enorme -deels ingestorte- vulkaankraters, zo'n 40~80km van de kust. De vier grootste eilanden van deze mini-archipel zijn bewoond en bereikbaar met een regelmatige veerdienst. 

Weetje: de Oki eilanden waren vroeger een verbanningsoord, zoals voor keizer Go-Toba. 

(foto: Wikimedia,  Mass Ave 975)

Nationaal Park San'in Kaigan

Een absoluut schitterende kuststrook aan de 

"schaduwzijde" van de bergen, gekenmerkt door een groot aantal baaien. Daar vindt men allerlei rotsformaties, grotten en stranden die aansluiten op een helder blauwe zee. Het varieert van ruige kliffen tot haast tropisch ogende snorkelplekjes. De her en der uitstekende eilandjes, begroeid met zwarte dennen, behoren sinds mensenheugenis tot de klassieke schoonheden van Japan. In het oostelijke stuk van dit park liggen de huizenhoge zandduinen die de "Woestijn van Japan" worden genoemd.

Weetje: als u de thuisblijvers wilt doen denken dat u last-minute toch naar Egypte bent gegaan, kan u in Tottori op de foto met een kameel.

(foto: Wikimedia, hashi photo)

Kōrakuen Tuin

Een van de drie mooiste tuinen van Japan, zegt men. Grote vijverpartijen, kleine beekjes, veel bamboe en bloemen, met op de achtergrond -ontworpen alsof het erbij hoort- het kasteel van Okayama. Ontegenzeggelijk een mooi gezicht. 

De tuin is in 1700 aangelegd door de eigenaren van dat kasteel, en slechts met kleine beetjes aangepast door latere kasteelheren. Eind 19e eeuw kwam het in bezit van de prefectuur, die het openstelde voor het algemeen publiek. 

Weetje: de naam komt van een gezegde over hoe een heer zich dient te gedragen t.o.v. het volk - "Rouw eerder, Geniet later".

(foto: Wikimedia, Fjkelfeimvvn)

Akiyoshi Grotten

In het westelijkste puntje van Honshu ligt een uitgestrekt karstlandschap, waaronder zich grote kalksteengrotten hebben gevormd. Het zijn er vele honderden, die naar schatting een miljoen jaar oud zijn. Men heeft er fossielen gevonden van neushoorns, olifanten en tijgers, naast allerlei voorwerpen uit de Steentijd. Slechts een klein deel ervan (ongeveer één kilometer) is momenteel toegankelijk voor bezoekers. Bovengronds is er een museum.

Weetje: met een totale lengte van bijna 10km is het een van de langste grotten in Japan.

(foto: Wikimedia)

Hiroshima

Natuurlijk is deze naam bekend van "de bom", waaraan een groot aantal monumenten in het Vredespark ons herinneren. Het bijbehorende museum belicht vooral de verwoestende gevolgen ervan; een nationaal trauma. Maar... zoals ook Rotterdam herbouwd is, is Hiroshima uit de as herrezen als een moderne, levendige stad. Het zit vol met restaurantjes en uitgaansgelegenheden. Ook de geschiedenis is niet geheel verdwenen: men heeft het kasteel herbouwd en de tuinen zijn hersteld tot hun vooroorlogse glorie. De gunstige ligging aan de (met shinkansen verbonden) zuidkust maakt het een prima uitvalsbasis voor het verkennen van de rest van west Honshu en de nabije eilanden in de Binnenzee. 

Weetje: het heeft toevallig ook ongeveer evenveel inwoners als Rotterdam (ongeveer 1.2 miljoen).

Yamaguchi

Ooit (een eeuw of vier, vijf geleden) was dit de zetel van de machtige O-uchi familie. Helemaal in het westen van West Honshu bleef het rustig tijdens de Strijdende Staten periode, waardoor Yamaguchi kon uitgroeien tot een erg welvarende stad. Het kreeg zelfs de bijnaam "Kyoto van het Westen". Dat is tegenwoordig nog te merken aan de mooie tempels en heiligdommen, met hun pagoda's en tuinen. Één van deze is bijvoorbeeld een kleinere versie van de Grote Schrijn in Ise - hoofdtempel van het keizerlijk huis. Een andere bijzondere is de Xavier Gedenkkerk, die een stukje geschiedenis van het Christendom belicht. Daarover leest u hieronder meer. 

Weetje: ondanks de gelijkenis in naam heeft het niets te maken met de grootste yakuza familie. 

(foto: Wikimedia, Wiki708)

Kurashiki

Matsue

De hoofdstad van de prefectuur Shimane staat bekend als de "Waterstad", dankzij de ligging tussen twee meren én de zee. In de kleine stad zelf ligt één van de weinige originele (d.w.z. in oorspronkelijke staat verkerende) kastelen in Japan, met daarbij een aantal oude samurai woningen. De beroemdste daarvan is het huis waar Koizumi Yakumo woonde; de Grieks-Engelse schrijver die wij beter kennen als Lafcadio Hearn. In de wijdere omgeving van Matsue treft u een aantal bijzondere tuinen en parken, waaronder de vulkaan Daisen en de Oki eilanden. Daarnaast is het heiligdom van Izu niet ver, en kan men vanuit hier makkelijk een uitstapje maken naar de Iwami zilvermijnen. 

Weetje: het is een zusterstad van de eveneens erg natte stad New Orleans, in de VS. 

(foto: Wikimedia, Umebo)

Onomichi

Een stadje dat bekend staat om twee dingen. In de eerste plaats de vele Boeddhistische tempels. Slingerend tussen de heuvels ligt een wandelroute die tientallen kleine heiligdommen aandoet. Een handvol maakt overigens deel uit van de Chūgoku 33 Kannon pelgrimstocht. De tweede -recentere- trekpleister is de Shimanami Kaidō; een reeks bruggen over de Binnenzee, die via verschillende eilanden Honshu met Shikoku verbindt. Deze 60km lange route is de enige tussen de twee hoofdeilanden die toegankelijk (en zelfs ontworpen is) voor voetgangers en fietsers. 

Weetje: één van de tempels heeft grote replica's van andere beroemde Japanse bouwwerken,  zoals de poort van Tokugawa Ieyasu's mausoleum

(foto: Wikimedia, 663highland)

Hagi & Tsuwano

Wellicht steden die allebei in de categorie "Geschiedenis" hadden gemogen, want hun aantrekkingskracht is grotendeels te danken aan straten die doen denken aan vroeger. Hagi was het machtscentrum van de Mori familie, die 250 jaar lang de grootste krijgsheren in de regio waren. Het heeft daarom, net als Tsuwano, een  mooi bewaard gebleven samurai district - plus de nodige tempels en heiligdommen. Beiden hebben ook ooit een kasteel gehad, waarvan nu slechts ruïnes over zijn. In de buurt van Hagi liggen bovendien een scheepswerf en ovens voor metaalwinning: beide overblijfselen van Japan's Industriële Revolutie, en Werelderfgoed.

Weetje: Itō Hirobumi, Japan's eerste minister president (1885) woonde in Hagi. Zijn beide huizen zijn open voor bezoekers. 

(foto: Wikimedia,  そらみみ)

Kasteel Hiroshima

Oorspronkelijk gebouwd in 1590 door Mōri Terumoto, kleinzoon van west Japan's bekendste krijgsheer - Mōri Motonari. Het vormde eeuwen-lang het bestuurlijk centrum van de regio, ook nadat Terumoto vertrok naar Hagi, en de Asano familie kasteelheren werden. Deze plaats heet zelfs pas Hiroshima sinds de bouw van het kasteel. Daarvoor droeg het gebied rond de riviermonding de naam Gokamura - "vijf dorpen". Uiteraard ging dit nationaal erfgoed tegen de vlakte door de A-bom, maar het is wonderlijk snel opnieuw opgetrokken uit beton. Veel later (in '94) zijn ook de poort en wachttorens herbouwd, dit-maal met hout en authentieke methodes. 

Weetje: dit was het militair commandocentrum tijdens de eerste Sino-Japanse oorlog (1894-'95).

(foto: Wikimedia, 長岡外史)

Kasteel [Bitchū] Matsuyama

(1 van de 12 originelen)

Ook wel bekend als kasteel Takahashi, naar de man die het heeft laten bouwen - maar niet graag zijn eigen naam hoorde. Het is het enige berg-kasteel met een originele vesting uit de 17e eeuw. Aangezien het op 430m hoogte ligt, biedt het een uitstekend uitzicht over de omgeving, zoals de stad langs de rivier. Vanaf een bergtop aan de andere kant van het dal heeft u ook een prachtig uitzicht op het kasteel zelf - zeker op mistige dagen, waarbij het boven een zee van wolken lijkt te drijven. Om er te komen moet men overigens wel even klimmen, want er zijn geen wegen die helemaal naar de burcht gaan. 

Kasteel Matsue

(1 van de 12 originelen)

Behalve de donjon (het hoofdgebouw) en een paar muren is er weinig meer van over, maar het is wel één van de enige kastelen in Japan dat  geen betonnen reconstructie is. Het is bovendien het enige kasteel in de hele San'in streek (noord-zijde van Chūgoku) dat nog overeind staat, en één van de slechts vijf kastelen met "Nationale Schat" status. Het stamt uit het begin van de 17e eeuw. Bijna al die tijd (10 generaties lang) is het beheerd door de Matsudaira familie, wat een tak was van de heersende Tokugawa shoguns. Zij stonden het in 1927 af aan de gemeente. 

Weetje: er zijn verschillende legendes over het gebruik van een menselijk offer tijdens de bouw.

(foto: Wikimedia, 663highland)

Kasteel Okayama

Dit "Kraaienkasteel" staat op een kleine heuvel in de bocht van de rivier Asahi, met uitzicht op de tuin aan de andere kant van het water. Het 16e eeuwse origineel overleefde eind 19e eeuw de afschaffing van de samurai klasse en de daarop-volgende "kastelenstorm", maar is helaas alsnog met de grond gelijk gemaakt door bombardement-en in de Tweede Wereldoorlog. Twee wachttorens hebben het echter wel overleeft. De reconstructie van het hoofdgebouw stamt uit 1966. 

Weetje: de dakversieringen zijn in 1996 verguld, ter gelegenheid van het 400 jarig bestaan. 

(foto: Wikimedia, Reggaeman)

Kasteel Fukuyama

Misschien niet het grootste, oudste of mooiste, maar wel het best bereikbare kasteel van Japan! Het ligt namelijk direct tegen het treinstation aan, wiens sporen zijn gelegd op de gedempte binnen-gracht. Het is begin 17e eeuw gebouwd in opdracht van het Tokugawa shogunaat, als voornaamste vesting van de provincie. Net als het kasteel van het nabij gelegen Okayama stond het origineel nog overeind tot 1945... en is het herbouwd in '66. Tegenwoordig een museum. 

Weetje: dit kasteel heeft nog twee andere namen, namelijk Hisamatsu (oude den) en Iyō (riet-zon). 

(foto: Wikimedia, 663highland)

Itsukushima Jinja [Werelderfgoed]

De enorme rode torii van dit heiligdom is misschien wel het meest iconische beeld van Japan. Die poort is echter niet het enige bouw-werk dat in het water staat. Het hele bijbehorende tempelcomplex staat op palen in de baai van het eilandje, dat de bijnaam Miyajima heeft gekregen.  Het eiland was vroeger namelijk zó heilig, dat men er geen voet aan wal mocht zetten. Nu lopen er daarentegen zo'n vier miljoen bezoekers per jaar door de gangen van het ruim 800 jaar oude heiligdom. Een voorvader van de samurai, Taira Kiyomori, liet het bouwen om zijn rijkdom te tonen (en te hopen op veel zegeningen). Er worden hier drie godinnen vereerd: de dochters van de stormgod Susano-o. 

Weetje: om spirituele reinheid te garanderen mag er eigenlijk niemand geboren worden of sterven. 

(foto: Wikimedia, Pistachio001)

Izumo Taisha (Ōyashiro)

Mogelijk het oudste en meest vooraanstaande heiligdom in heel Japan - samen met de Ise Jingū. Het komt namelijk al voor in 7e eeuwse kronieken, en is gewijd aan Ōkuninushi ("Grote Heer van het Land"). Deze godheid heerste over de Aarde voordat de kleinzoon van de Zonnegodin Amaterasu het stokje overnam. Hij wordt gezien als god van goede relaties en het goede leven.  Ook de oergod[en] Kotoamatsukami worden er vereerd. Het schijnt ooit nog veel groter geweest te zijn, maar ook in de huidige afmetingen zijn de verscheidene hallen zeer indrukwekkend. Op de foto ziet u de de 'kagura-den'; een hal voor rituele opvoeringen. Die is pas in de 18e eeuw gebouwd, maar tegenwoordig het bekendste deel.  

Taikodani Inari Jinja

In de schaduw van de ruïnes van kasteel Tsuwano ligt dit 250 jaar oude heiligdom voor Inari - god(in) van de rijst, de oogst, geluk en nog heel veel meer. Volgens sommigen behoort deze tot de drie belangrijkste Inari heiligdommen, volgens andere tellingen staat het in ieder geval in de top vijf. De tempel is hoe dan ook bijzonder, omdat het een van de enige in Japan is waar de naam van de godheid anders geschreven wordt dan bij de andere (vele duizenden) Inari heiligdommen. Maar net als bij het veel bekendere Fushimi Inari Taisha in Kyoto, staan ook hier honderden torii (poortjes) op de berghelling.

Weetje: vroeger kondigde men hier de tijd aan d.m.v. een grote trom, wat weerklonk in de vallei. 

(foto: Wikimedia, Mocchy)

Sint Xaverius Gedenkkerk

Gebouwd voor de 400e jubileumviering van de aankomst van jezuïeten-missionaris Francisco [de Yasu de Azpilicueta y] Xavier. Hij speelde een cruciale rol in de vroegste verspreiding van het Christendom in Japan, in de 16e eeuw. Op zijn tocht van Kagoshima (waar hij was geland) naar Kyoto (waar hij de keizer hoopte te zien) verbleef hij een aantal maanden in Yamaguchi, waar deze kerk nu staat. Het is één keer afgebrand, maar dankzij donaties van de Sociëteit van Jezus in 1998 herbouwd. Op de begane grond bevindt zich een museum met kaarten en allerhande religieuze voorwerpen m.b.t. de bewogen geschiedenis van het Christendom in Japan. 

Weetje: de 50m hoge torens zijn voorzien van een Italiaans klokkenspel dat dagelijks te horen is. 

(foto: Wikimedia, Wiki708)

Shan Shan

Als onderdeel van de jaarlijkse Obon vieringen (ter ere van de voorouders) houdt men in Tottori dansparades met kleurrijke paraplu's. Ooit is dit begonnen als shinto regendans; de Inaba Kasa-odori. Tegenwoordig is het een evenement waar duizenden mensen aan mee doen. Het staat om deze reden zelfs in het Guinness Book of World Records. Het grootst is het Shan Shan festival in de prefecturele hoofdstad (Tottori), maar ook op andere plekken in (met name oost-) Tottori vinden zulke dansen plaats. 

Weetje: de oorspronkelijke regendans was alleen voor jonge mannen, omdat de paraplu / parasol eigenlijk een zwaard moest voorstellen. 

(foto: Wikimedia,  㭍月例祭)

Kan'gensai

In de nacht van de 17e dag van de 6e maand (volgens de oude maankalender) organiseert het Itsukushima heiligdom een bijzondere boottocht. Door drie kleinere bootjes aan elkaar te koppelen ontstaat één platform, waarop de godheid van het eiland kan plaatsnemen. Onder begeleiding van traditionele blaas- en snaarinstrumenten wordt deze naar een schrijn aan de overkant van het water gevaren. Het is een traditie die al even oud is als de tempels zelf; Taira no Kiyomori zou er mee begonnen zijn. 

Weetje: het is 1 van de 3 "godenboten" festivals in Japan - de anderen zijn in Osaka en Shimane. 

(foto: Wikimedia, hiro)

Goudvislantaarn festival

Eind 19e eeuw was het maken van papieren lantaarns nog een traditionele vaardigheid die hoog in aanzien stond. Begin 21e eeuw was het echter vrijwel verdwenen, dus besloot men in Yanai dit nieuw leven in te blazen met een leuk  festival. Elke augustus wordt het oude centrum vol gehangen met goudvissen; wel 4000 stuks! Als het donker is zijn die allemaal (elektrisch) verlicht. Ook wordt er dan een kleine parade met een aantal grotere goudvislantaarns gehouden en is er een vuurwerkshow. 

Weetje: het is mogelijk overgenomen van de Neputa (of Nebuta) tradities in het noorden. 

(foto: Wikimedia, 8097K-325)

Okonomiyaki - Hiroshima stijl

Fugu (kogelvis)

Hagi aardewerk

Izumo soba

Iwami Zilvermijn + omtrek [Werelderfgoed]

Verwijzingen naar de vondst van zilver in deze streek gaan terug tot begin 14e eeuw, maar het is 'pas' sinds de 16e dat er sprake is van mijnbouw. Het werd al gauw de meest winstgevende mijn in het land, met een jaarlijkse productie van 38 ton,  en stond onder direct beheer van de Shoguns.    Op den duur ontstond een dorp van handelaren en kunstenaars in de buurt, dat tot op heden de sfeer ademt van eerdere eeuwen. Een aantal huizen zijn musea geworden, en men kan wandelend door de bossen naar de havens van waaruit het verscheept werd. Mocht u zelf de schachten in geweest zijn, dan vindt u daar nog een onsen of twee om even het stof af te spoelen.

Weetje: ook de VOC pikte een graantje mee, door de actieve handel in zilver tussen Japan en China.

(foto: Wikimedia,  メルビル)

Usagi-shima

Officieel Ōkunoshima geheten, dit eiland is beter bekend als het "Konijnen Eiland" vanwege de vele, vele (bijna duizend!) konijnen die er wonen. Het zijn echter geen nazaten van de konijntjes die er vroeger gebruikt werden als proefdieren... die zijn na sluiting van de fabrieken namelijk allemaal afgemaakt. In de Tweede Wereldoorlog stonden er op het eiland geheime productiefaciliteiten voor chemische wapens; o.a. mosterdgas en traangas. De gebouwen staan er nog, maar zijn verboden gebied. In plaats daarvan kunnen nieuwsgierigen terecht bij een museum dat een boekje open doet over deze verborgen geschiedenis. Voor wie toch liever komt om konijnen te knuffelen is er een kampeerterrein en een hotel, met onsen. 

Weetje: het wordt voorzien van stroom dankzij de grootste elektriciteitsmasten in Japan: 226m hoog.

(foto: Wikimedia, Asturio Cantabrio)

Inujima

Voor de kust van Okayama ligt een klein eiland met de naam "Hond Eiland". Niet omdat er wilde viervoeters rondlopen, maar omdat een groot rotsblok (met wat fantasie) een beetje op een zittende hond lijkt. Tijdens de industrialisatie van Japan bouwde men hier een koperraffinaderij die het eilandje welvaart zou moeten brengen. Dat bracht echter veel te weinig op; de fabriek ging failliet en gebouwen werden achtergelaten zoals het was. Net als Naoshima [zie Shikoku] is het uiteindelijk "geadopteerd" door kunst. Er is een museum, met deels ondergrondse galerijen, wat gebruik maakt van de industriële ruïnes. Via een korte rondwandeling zijn ook op een paar andere plekken in het dorp kunstinstallaties te bezoeken. 

Weetje: in de middeleeuwen werd hier op grote schaal graniet gewonnen voor de kastelenbouw.

(foto: Wikimedia, DAJF)